Τη σχέση των Ελλήνων με την ταβέρνα πολλοί την έχουν σχολιάσει. Την ύμνησαν αλλά και την σνόμπαραν, την κατέκριναν. Κι όμως, «μες την υπόγεια την ταβέρνα» ή σ’ εκείνη την ηλιόλουστη στο νησί κάτω απ’ την κληματαριά, τα ήπιαν, τα είπαν και τα χόρεψαν Ζορμπάδες, πότες και ιππότες, γοργόνες και παλικάρια.
Ας μην μπερδεύουμε το ταβερνάκι με το “απέραντο σκυλάδικο”. Ούτε το άγιο τσιπουράκι με τις μπόμπες Τεννεσί ουίσκι, μιλάμε για ποιότητες διαφορετικές. Ουδεμία η σχέση του “μπεκρή μεζέ” [αλλά και του μπεκρή του ίδιου] με τον “special Greek moussaka” ή τα gourmet της αρπαχτής.
Αν τα γνήσια ταβερνάκια δεν μπορούν να επιβιώσουν πια κι αν εμείς δεν μπορούμε να τα στηρίξουμε, ας τα στήσουμε στις αυλές και στα μπαλκόνια μας. Και στις καρδιές μας. Παρέα με το γεράνι μας [κι αν το επιθυμούμε και με το “στεφάνι“ μας], ένα αμπέλι κι ένα καράβι….απο την σελίδα της φίλης μας ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΔΡΙΒΑ
Ας μην μπερδεύουμε το ταβερνάκι με το “απέραντο σκυλάδικο”. Ούτε το άγιο τσιπουράκι με τις μπόμπες Τεννεσί ουίσκι, μιλάμε για ποιότητες διαφορετικές. Ουδεμία η σχέση του “μπεκρή μεζέ” [αλλά και του μπεκρή του ίδιου] με τον “special Greek moussaka” ή τα gourmet της αρπαχτής.
Αν τα γνήσια ταβερνάκια δεν μπορούν να επιβιώσουν πια κι αν εμείς δεν μπορούμε να τα στηρίξουμε, ας τα στήσουμε στις αυλές και στα μπαλκόνια μας. Και στις καρδιές μας. Παρέα με το γεράνι μας [κι αν το επιθυμούμε και με το “στεφάνι“ μας], ένα αμπέλι κι ένα καράβι….απο την σελίδα της φίλης μας ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΔΡΙΒΑ
